Τα παιδιά εξομολογούνται... "Μετά το διαζύγιο των γονιών μας"

«Οι γονείς χωρίζουν. Κι εμείς τα παιδιά; Χωρίζουμε από τους γονείς μας;

ΌΧΙ. Κανείς δεν μπορεί να χωρίσει τα παιδιά από τους γονείς τους.

Και όσο και εάν εσείς οι μεγάλοι δεν τα πάτε καλά μεταξύ σας και δεν θέλετε ούτε να βλέπετε ούτε να ακούτε ο ένας τον άλλο, εμείς τα παιδιά, θέλουμε να σας βλέπουμε και τους δύο και να σας ακούμε και τους δύο. Και όχι μόνο τον καθένα ξεχωριστά, αλλά κάποιες φορές και μαζί. Μας γεννήσατε μαζί, μας μεγαλώσατε μαζί, σας θέλουμε δίπλα μας. Γιατί σαν ζευγάρι μπορεί να χωρίσατε, να μην έχετε τίποτα πια κοινό, τίποτα να σας ενώνει, όμως σαν γονείς έχετε εμάς κοινό σημείο, πάντα θα σας ενώνει η ύπαρξή μας, πάντα θα είστε τα θεμέλιά μας που είναι ενωμένα και θέλουμε να είναι και σταθερά, γερά και δυνατά.

Το ότι δεν μένουμε πια όλοι μαζί σε ένα σπίτι δεν μας πειράζει τόσο πολύ, όσο το να μην νιώθουμε ότι όταν σας χρειαζόμαστε θα είστε ενωμένοι δίπλα μας και θα μας συμπαραστέκεστε με αγάπη και φροντίδα, όπως ακριβώς όταν μας γεννήσατε. Μας κρατήσατε μαζί αγκαλιά και τώρα το ίδιο καλείστε να κάνετε, αν και ως σύντροφοι δεν είστε πια μαζί. Ως γονείς θα είστε όμως για πάντα μαζί. Γιατί αυτός ο ρόλος δεν σταματάει, δεν διαλύεται με ένα χαρτί δικαστηρίου, δεν καλύπτεται απλά με μία διατροφή. Σας χρειαζόμαστε συναισθηματικά και σαν παρουσίες κοντά μας. Το να είστε εκεί και οι δύο σε μία σχολική μας γιορτή, στα γενέθλιά μας, στις εξετάσεις μας, στην ασθένειά μας, στην πρώτη μας εφηβική σχέση, στην καθημερινότητά μας, αφήνοντας πίσω σας όσα σας χωρίζουν και κρατώντας μόνο όσα σας ενώνουν, εμάς δηλαδή.

Μην ξεχνάτε ότι σας αγαπάμε και τους δύο, γιατί ως δυάδα σας έχουμε καταγράψει μέσα μας, ως δυάδα γονεϊκή. Ενώστε τα χέρια σας πλάι πλάι σε διαφορετικά σπίτια, με διαφορετικούς συντρόφους, με διαφορετικά προγράμματα, αλλά πλάι πλάι, όχι ο ένας απέναντι από τον άλλο τραβώντας ένα σκοινί, γιατί στη μέση είμαστε εμείς, τα παιδιά που φέρατε μέσω της αγάπης σας στον κόσμο, τα παιδιά που πλάσατε μέσα από την σαρκική σας ένωση. Κι αν τραβάτε το σκοινί ο καθένας προς αντίθετη κατεύθυνση, εμείς ''θα σπάσουμε'', γιατί το σκοινί είμαστε εμείς οι ίδιοι, τα παιδιά σας. Kρατήστε το λοιπόν πλάι πλάι με αγάπη και στοργή, ενωμένοι παρά τα όσα σας χωρίζουν, εμάς εξάλλου δεν πρέπει να μας αφορούν...».

Εύη Μαχαιράκη

Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπεύτρια